شاغلین دانش آموخته سرمایه داران جدید سازمان هستند:
یکصد سال قبل و در کشورهائیکه امروزه توسعه یافته تلقی می شوند، اکثریت قریب به اتفاق افراد در مزارع، مغازه های کوچک صنعتی، خدمات خانگی و ( در صد بسیار کمی نیز) در کارخانه ها به کارهای یدی اشتغال داشتند. پس از گذشت پنجاه سال، نسبت کارگران یدی به سایر کارگران در جامعه آمریکا به نصف تقلیل یافت، که اکثریت آنها - حدود 35 درصد – در کارخانه ها مشغول به کار بودند. اکنون بعد از گذشت پنجاه سال از آن موقع، کمتر از 25 درصد کارگران آمریکا یی به کارهای یدی مشغول هستند، که هنوز هم اکثریت آنها را کارگران کارخانه ها تشکیل می دهند، اما نسبت کارگران کارخانه ها به کل نیروی انسانی کشور حدود 15 درصد است ، یعنی نسبتی که یکصد سال قبل برقرار بوده است.
دریافت متن کامل: www.mydocument.ir/articlesbank/25.doc
دولت در مواجهه از منظر یک دولت توسعه گرا با این مسئله مى بایست با طیف متنوعى از گروه هاى اجتماعى که منافع بسیار متفاوتى دارند روبه رو شود که هرگونه اقدامى از سوى دولت با واکنش هاى متفاوتى از سوى آنها مواجه مى شود که دولت باید حتماً به تفاوت شرایط و مسائل آنها توجه کند و به همین خاطر است که در واقع کسانى تلاش مى کنند که فضاى بحث درباره فرش از کادر فضاى علمى، تخصصى فراتر رود و در کادرهاى دیگرى بیفتد، چون هر چقدر که این فضا گرد و غبارآلودتر باشد امکان این که حرف حسابى با برچسب زدن و احیاناً پرونده سازى و از این قبیل فیصله پیدا کند، بهتر فراهم مى شود. اما به محض این که قضیه در کادر خودش قرار بگیرد، هیچ کس نمى تواند دغدغه توسعه ملى داشته باشد و این مسئله را با این ابعادش نادیده بگیرد.
وقتى کشورى در سطح ملى الگوهاى تولیدى خود را در چارچوب ساخت تولید معیشتى قرار مى دهد (اما به دلایل بى شمارى که با عنوان اثر نمایشى یا اثر تظاهر بین المللى (demonstration effect) تحلیل مى شود الگوهاى مصرفى ما با سرعت و شتاب خارق العاده اى خود را با آخرین استانداردهاى روز دنیا هماهنگ مى کند، طبیعتاً در نظام تجارت بین المللى ما یک شکافى پدیدار مى شود