تفاوت بانک اسلامى و غیر اسلامى

آنچه موجب تفاوت بانکدارى اسلامى و بانکدارى غیر اسلامى مى شود، موضوع (ربا) است . از این رو، در بسیارى از امور بانکى که (ربا) نقشى در آن ندارد، قوانین بانک اسلامى و غیر اسلامى چندان تفاوتى با یکدیگر ندارند.
روش بانک هاى غیر اسلامى چنین است که پول هاى مردم را به عنوان قرض و با پرداخت سود (ربا) جمع آورى مى کنند و به متقاضیان وام ، به صورت وام ، با سودى بیشتر مى پردازند.
روش بانکدارى اسلامى این است که اگر سپرده گذار از پول خود سود بخواهد، بانک پول را به عنوان وکیل از او دریافت مى کند و آن را به صورت مشارکت در قالب یکى از عقود اسلامى به متقاضیان مى پردازد، و در پایان ، بابت به کارگیرى سپرده هاى سرمایه گذارى از سهم منافع سپرده گذاران (حق الوکالة ) دریافت مى کند.
در روش بانکدارى غیر اسلامى ، سود به دست آمده از ناحیه وام و بدون فعالیت مستقیم سرمایه در کارهاى اقتصادى است که این امر (ربا) محسوب مى شود و اسلام آن را به شدت حرام مى داند؛ زیرا موجب فساد اقتصادى و تباهى اخلاقى جامعه مى شود. ولى در روش بانکدارى اسلامى ، سود به دست آمده ، از فعالیت مستقیم سرمایه در کارهاى اقتصادى جامعه ناشى مى شود و اسلام از آن حمایت مى کند؛ زیرا موجب سلامت اقتصادى و رونق کار و بهبود وضع مالى مردم و اصلاح اخلاق و رفتار جامعه مى گردد.
بانکدارى در روش غیر اسلامى به این که متقاضى وام ، پول را براى چه منظور مى خواهد و آن را در چه راهى مصرف مى کند، بى توجه است و خود را مسؤ ول پیگیرى آن نمى داند، ولى در روش اسلامى چنین توجهى مهم شمرده مى شود و متقاضى نمى تواند آن را در غیر موردى که تقاضا کرده مصرف کند. بانک با نظارت مستقیم خود، از چنین تخلّفى جلوگیرى مى کند و خود را در برابر آن مسؤ ول مى داند.